ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਸੁਨੀਤਾ ਵਿਲੀਅਮਜ਼ ਨੂੰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਲਿਆਉਦਿਆਂ,
ਜਿਹੜਾ ਚੈਨਲ ਲਾਓ, ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ਼ ਅਖੇ ਐਨੇ ਘੰਟੇ ਰਹਿ ਗਏ, ਇੰਨੇ ਮਿੰਟ ਤੇ ਸਕਿੰਟ ਜੀ।
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇੱਕ ਹੀ ਖ਼ਬਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ਼ਬਾਤ। ਕੋਈ ਚੈਨਲ ਵਾਲਾ ਖੱਬੇ
ਪਾਸੇ ਪੁੱਠੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰੀਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਈ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ। ਲਗਾਤਾਰ ਜਾਰੀ ਇੰਨਾ
'ਮਸਲਿਆਂ' ਨਾਲ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡਾ ਵਰਤਾਰਾ ਵਾਪਰਨ ਵਾਲਾ
ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਸਾਹ ਰੋਕ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਪੁਲਾੜ ਪਰੋਗਰਾਮ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਪੇਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਉੱਤੇ ਜਾਣ
ਆਉਣ ਦਾ ਤਾਂ ਇਹ ਇੰਨਾ ਰੌਲਾ, ਚਰਚਾ ਕਿਓ? ਅੱਗੇ ਕਿਤੇ ਬੰਦੇ ਨੀਂ ਜਾਂਦੇ?
ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੰਦੇ ਰੋਜ਼ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,
ਦਿੱਲੀ ਸ਼ੈਹਰ 'ਚ ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਦਿਨ ਦਿਹਾੜੇ,
ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ, ਰਿਸ਼ਰਤਖੋਰੀ ਵਰਗੇ ਮਸਲੇ ਮੂੰਹ ਪਾੜੀ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ।
ਬੇਲੋੜਾ ਦਬਾਅ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ
ਕ੍ਰਿਕਟ ਲਈ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਆਮ ਜਿਹੇ ਮਸਲੇ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮਸਾਲੇ
ਪਾ ਕੇ ਇੰਨਾ ਉਭਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮੱਲੋ ਮੱਲੀ ਉਸ ਨਾਲ
ਜੁੜਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜ਼ਜਬਾਤ ਉਸ ਪ੍ਰਤੀ ਜਵਾਬੀ
ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਮੁੱਦਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦੂਜੀ ਗੱਲ ਉਹ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਏਨੀ ਵੱਡੀ ਮੱਲ ਮਾਰ ਕੇ ਵਾਪਸ
ਪਰਤ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵਹਿਮੀ ਲੋਕ ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਕਰ,
ਮੰਨਤਾਂ ਮੰਗ, ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰ, ਚਾਂਦਰਾਂ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਵਾਪਸੀ
ਵਾਸਤੇ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਹਾੜੇ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਨ। ਇੰਝ ਉਸ ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਕੀਤੀ
ਘਾਲਣਾ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਮਝ ਨੀਂ ਆਉਦੀ
ਕਿ ਟੀਵੀ ਉੱਤੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੋਟੋ ਲਵਾਉਣ ਲਈ ਲੋਕ ਇੰਝ ਕਰਦੇ ਹਨ
ਜਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਪਿਆਰ ਹੈ ਇੰਨਾ?
ਪਤਾ ਨੀਂ ਟਾਇਮ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਲੋਕ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ (ਸੁਨੀਤਾ
ਵਿਲੀਅਮਜ਼) ਨੂੰ ਵੀ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਕਿਓ ਨੀਂ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਹੁਣ ਦੂਜਾ ਪੱਖ ਵੀ ਵੇਖੋ, ਰੂਸ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ, ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਭ ਤੋਂ
ਵੱਧ ਵਾਰ ਪੁਲਾੜ 'ਚ ਜਾਣ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀਆਂ ਫੇਰੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਹੀ ਹੈ। ਇੱਕੋ ਹੀ ਮਕੈਨੀਕਲ ਜੁਗਾੜ ਰਾਹੀਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ
2 ਬੰਦੇ ਹੀ ਬੈਠ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਗੇਅਰਾਂ ਅਤੇ ਕਲੱਚਾਂ ਦੀ
ਮੱਦਦ ਨਾਲ ਚੱਲਦਾ ਪੁਰਜ਼ਾ ਠੀਕ-ਠਾਕ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਮੇਂ
ਪੁਲਾੜ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਹ ਕੇ ਲਿਆਦਾਂ
ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਜ਼ਹਾਜ਼ਾਂ 'ਚ ਤਕਨੀਕੀ ਨੁਕਸ ਸੀ, ਪਰ
ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਸੁਣਿਆ ਹੋਵੇ। ਉਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ
ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਦਿਖਾਉਦੇ ਹੋਣ। ਇਸ ਨਾਲ ਕੰਮ
ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੰਦਿਆਂ ਉੱਤੇ ਦਬਾਅ ਤਾਂ ਘੱਟ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਹੀ ਹੈ, ਕੰਮ
ਵੀ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ਼ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ 'ਚ ਵੇਖ ਲਿਓ, ਮੂਵੀ ਕੈਮਰਿਆਂ
ਵਾਲੇ ਕੋਈ ਵੀ ਰਸਮ ਵਿਹਾਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਨੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਬੱਸ ਇਧਰ
ਹੋਵੋ, ਇੰਝ ਕਰੋ, ਮੂੰਹ ਇਧਰ ਨੂੰ ਕਰੋ,
ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਜੇ ਮੂੰਹ ਤੇਰੇ ਅੱਲ੍ਹ ਕਰ ਲਿਆ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਪੁੱਤ ਦੇ
ਲੱਡੂ ਤੇਰੇ ਲੱਗਦੇ ਪਾਉਣਗੇ?
ਸਾਰੇ ਵਿਆਹ 'ਚ ਇਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰਨ ਨੀਂ ਦਿੰਦੇ,
ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਪਿਆਰ, ਮੁਹੱਬਤ, ਚਾਅ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਵੇਖਾਵੇ ਉੱਤੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ
ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਲੋਕ ਨੇ।
ਜੋ ਕੰਮ ਹੈ, ਉਹ ਕੰਮ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਰੋ, ਹੋਣ ਦਿਓ, ਰਹਿਣ ਦਿਓ,
ਜੋ ਬਨਾਵਟ ਹੈ, ਖ਼ਬਰਾਂ ਨੇ, ਮੂਵੀਆਂ ਨੇ, ਫਿਲਮਾਂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਨਾ ਬਣਾਓ,
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਟੈਂਸ਼ਨ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਐਂਵੇ ਨਾਲ ਭੜਕਾਓ,
ਤਾਂ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮ 'ਚ ਕੋਈ
ਰੁਕਾਵਟ ਬਣੇ।
No comments:
Post a Comment