ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਉੱਤੇ ਪੰਜਾਬੀ
ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਥੋੜ੍ਹੇ ਜੇਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਐਨਾ ਕੁਝ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਉੱਤੇ ਮਿਲਣ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਪੁੱਛੋ ਕੁਝ ਨਾ। ਬਹੁਤ ਆਨੰਦ ਆਉਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਰਚਨਾ, ਕਾਹਣੀ, ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਰੇ ਮਿਲ ਜਾਵੇ। ਹੁਣ
ਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਪੇਂਡੂ ਬੋਲੀ (ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ) ਵਿੱਚ ਰਚਨਾਵਾਂ ਐਨੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਵੀ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਲੇਖਕਾਂ,
ਰਚਨਾਕਾਰ ਐਨੀਆਂ ਦੇਸੀ ਢੰਗ ਨਾਲ (ਅਤੇ ਆਪਣੇਪਨ ਨਾਲ) ਬਿਆਨ
ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਰੂਹ ਨਸ਼ਿਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਬੱਸ
ਪੁੱਛੋ ਕੁਝ ਨਾ। ਪੂਨੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅਖ਼ਬਾਰ, ਰਸਾਲਾ ਜਾਂ ਕਿਤਾਬ ਉਂਝ
ਤਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪਰ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੀਆਂ
ਰੌਣਕਾਂ ਨੇ ਦੂਰੀ ਘਟਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਲੋਕ ਐਨੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਲਿਖਦੇ ਹਨ
ਕਿ ਪੁੱਛੋ ਕੁਝ ਨਾ। ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਇੰਟਰਨੈੱਟ (ਜਾਂ ਕਹੋ ਕੰਪਿਊਟਰ) ਨੇ
ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਵਧਾਈ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ
ਵਿੱਚ ਚੋਖਾ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਲੋਕ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਚਾਰ ਲਈ ਕੋਈ ਸਾਧਨ
ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਪਾਠਕ, ਜੋ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਲਈ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਨੇ ਨਵਾਂ ਰਾਹ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਸੰਖੇਪ ਜਿਹਾ
ਬੰਦੇ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਮੋਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਭੋਰਾ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ,
ਮੈਂ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਜਾਣਿਆ (ਅੱਜੇ ਹੀ ਸੜਕਨਾਮਾ ਵਾਲੇ ਬਦਲੇਵ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਿਆ)। ਸੋ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ ਹੈ
ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੱਕ ਭਵਿੱਖ ਉੱਜਲ ਰਹੇਗਾ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿਣ ਦਾ ਝੋਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਲਿੱਪੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਦਾ ਹੋਣਾ ਸੀ।
1 comment:
ਜੁਗ-ਜੁਗ ਜੀ ਓ ਆਲਮਾ ਮਾਨ 'ਪੰਜਾਬੀ' ਬੋਲੀ ਦਾ..............
Post a Comment