ਮੋਬਾਇਲ ਇਨਕਲਾਬ ਅਤੇ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਭੇੜ - ਚੰਗੇ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੀ ਉਮੀਦ...

ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਚੱਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਨੇ ਆਮ ਬੰਦੇ ਦੀ ਦੁਨਿਆਂ
ਬਦਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦਾ ਅਸਰ ਐਨਾ ਹੋਇਆ
ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੱਜਣ ਬੇਲੀ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਐਨ.ਆਰ.ਆਈ
ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਲੈਂਡਲਾਈਨ ਵਰਤਦੇ ਹਨ,
ਤਾਂ ਹੱਸਦੇ ਹਨ (ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਵੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ) ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲੈਂਡਲਾਈਨ
ਵਰਤਦੇ ਹੋ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਕਹੇ ਕਿ ਮੈਂ
ਲੈਂਡਲਾਈਨ ਵਰਤਦਾ ਹਾਂ, ਮੋਬਾਇਲ ਨਹੀਂ। ਮੋਬਾਇਲ ਇਨਕਲਾਬ
ਨੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮੋਬਾਇਲ ਦਰਾਂ ਐਨੀਆਂ ਸਸਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ
ਕਿ ਲੈਂਡਲਾਈਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਸਭ ਸੰਭਵ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਆਪਸੀ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕਾਰਨ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਟਰਾਈ (TRAI) ਨੇ ਸੰਭਵ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕਿ ਇਸੇ ਕੰਮ ਲਈ ਹੈ ਕਿ
ਚੰਗਾ ਮੁਕਾਬਲੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਗਾਹਕਾਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇ।

ਮੈਂ ਪੁਰਾਣੇ ਹੋਏ ਸੁਧਾਰਾਂ (ਜੋ ਇਹ ਭੇੜ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ) ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਪੂਰੀ
ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਅਸਰ ਬਾਰੇ ਜ਼ਰੂਰ
ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਆਖਰ ਟਾਟਾ ਨੂੰ ਜੀ.ਐਸ.ਐਮ (GSM)
ਲਈ ਲਾਈਸੈਂਸ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਟਾਟਾ ਡੋਕੋਮੋ ਸਰਵਿਸ
ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਾਲ ਰੇਟ 1 ਸਕਿੰਟ ਲਈ 1 ਪੈਸਾ ਹੈ
(ਐਸਟੀਡੀ (STD)) ਲਈ ਵੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸੌਖਾ ਹੋਇਆ
ਕਿ ਜੇ ਮੇਰੀ ਕਾਲ 11 ਸਕਿੰਟ ਦੀ ਹੈ ਤਾਂ 11 ਪੈਸੇ ਲੱਗਣਗੇ, ਜੇ
45 ਸਕਿੰਟ ਦੀ ਹੈ ਤਾਂ 45 ਪੈਸੇ (45 ਸਕਿੰਟਾਂ ਦੇ) । ਇਹ ਬਹੁਤ ਵੀ ਵਧੀਆ
ਵਿਚਾਰ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਹੋਰ ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ,
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਏਅਰਟੈੱਲ, ਰਿਲਾਇੰਸ ਅਤੇ ਵੋਡਾਫੋਨ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਈ
ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਵਸੂਲਦੀਆਂ
ਸਨ, ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ 1 ਸਕਿੰਟ ਦੀ, ਜਾਂ 11 ਸਕਿੰਟ ਦੀ 59 ਸਕਿੰਟ,
ਪੈਸੇ ਪੂਰੇ ਮਿੰਟ ਦੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਆਖਰ ਸੀ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਸਿੱਧਾ
ਧੱਕਾ ਹੀ ਸੀ, ਕਿ ਜਿਹਨਾਂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਲਈ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਉਸ
ਲਈ ਵੀ ਪੈਸੇ ਦਿਓ। ਮੈਨੂੰ ਵਰਤੋਂ ਵਿੱਚ ਨੈੱਟਵਰਕ ਤਾਂ ਟਾਟਾ ਡੋਕੋਮੋ
ਦਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ (ਕਿਉਂਕਿ ਏਅਰਟੈੱਲ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ),
ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬਿੱਲ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿੰਨਾ ਹੀ ਰਹੇ, ਪਰ ਇੱਕ ਤਸੱਲੀ
ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਰਹੇਗੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਸਕਿੰਟ ਲਈ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ, ਜਿਸ ਲਈ
ਗੱਲ ਕੀਤੀ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇਸ ਦਾ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਨਹੀਂ,
ਪਰ ਐਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਟਰਾਈ ਅਤੇ
ਆਮ ਗਾਹਕਾਂ ਸੋਚਣ ਜ਼ਰੂਰ ਲੱਗੇ ਹਨ। ਜੇ ਦੂਜਿਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ
ਨੇ ਗਾਹਕਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਬੇਰੁਖੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਇਹ ਸੁਧਾਰ ਨਾ ਕੀਤਾ
ਤਾਂ ਸੰਭਵਾਨਾ ਹੈ ਕਿ ਛੇਤੀ ਹੀ ਹੇਠਲਾ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਉਤਲਾ ਹੇਠਾਂ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਨੰਬਰ ਏਅਰਟੈੱਲ ਤੋਂ ਡੋਕੋਮੋ, ਤੁਸੀਂ ਕਦੋਂ
ਬਦਲ ਰਹੇ ਹੋ?

ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ - ਸਾਡੇ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਊਰਜਾ ਸਰੋਤ

ਮਿੰਨੀ 'ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ'

ਬੈਟਰੀਆਂ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਹੀ ਹੋਵੋਗੇ,
ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲੈੱਡ ਬੈਟਰੀਆਂ, ਫਿਊਲ ਸੈੱਲ, ਅਤੇ
ਆਮ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਪਲੱਬਧ ਸੈੱਲ, ਪਰ ਹੁਣ ਛੇਤੀ ਹੀ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਲਈ
ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ,
ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੁਝ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਮਿਸੁਰੀ (Missouri)
ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਖੋਜੀ।
ਰੇਡਿਓ ਐਕਟਿਵ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਇਹ ਤੱਤ ਚਾਰਜ ਹੋਈਆਂ
ਤਰੰਗਾਂ (ਜਾਂ ਪਾਰਟੀਕਲ) ਛੱਡਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ,
ਜਿਸ ਨਾਲ ਬਿਜਲਈ ਕਰੰਟ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ ਫੌਜੀ ਅਤੇ ਪੁਲਾੜ
ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ
ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤੋਂ ਹਾਲੇ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੈਟਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਵਾਲੇ ਜੰਤਰਾਂ
ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਹੀ ਖੋਜ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ।
ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸੈਂਕੜੇ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਊਰਜਾ
ਦੇ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸੇਕਰਕੇ ਪੁਲਾੜ ਵਿੱਚ ਭੇਜੇ ਜਹਾਜਾਂ
ਵਿੱਚ ਇਹ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ
ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸੀਮਿਤ ਹੀ ਹੈ ਹਾਲੇ।
ਬਹੁਤੀਆਂ ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਠੋਸ ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ
ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪਾਰਟੀਕਲ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਸਮਾਂ ਲੰਘਣ ਨਾਲ ਇਹ ਤਾਕਤਵਰ ਪਾਰਟੀਕਲ ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ
ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਹੁਣ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਤੱਤ ਦਾ ਆਈਸੋਟੋਪ ਰੇਡੀਓਐਕਟਿਵ ਰਹੇਗਾ,
ਉਨਾਂ ਚਿਰ ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਆਕਾਰ ਦਾ
ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਹੁਣ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਟੀਮ ਨੇ ਤਰਲ ਸੈਮੀਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ
ਕਰਕੇ ਪਾਰਟੀਕਲ ਨੂੰ ਲੰਘਾਉਣ 'ਚ ਸਫ਼ਲਤਾ ਪਾ ਲਈ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ
ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਬੈਟਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੇਡੀਓ ਐਕਟਿਵ ਤੱਤ ਹੋਣ ਕਾਰਨ
ਖਤਰਨਾਕ ਹਨ, ਪਰ ਆਮ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਣ ਲਈ ਇਹ
ਜੰਤਰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਨ।
"ਲੋਕ ਜਦੋਂ ਵੀ 'ਨਿਊਕਲੀਅਰ' ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਬਹੁਤ
ਹੀ ਖਤਰਨਾਕ ਚੀਜ਼ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ" ਡਾ. ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ
"ਪਰ, ਨਿਊਕਲੀਅਰ ਊਰਜਾ ਸਰੋਤ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੰਤਰਾਂ
ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਊਰਜਾ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੇਸਮੇਕਰ,
ਪੁਲਾੜ ਉਪਗ੍ਰਹਿ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਹੇਠਲੇ ਸਿਸਟਮ"

ਪੂਰੀ ਖ਼ਬਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਵੇਖੋ

ਮੋਗਾ - ਫਾਇਬਰ ਓਪਟੈਕਸ ਖੋਜੀ ਦਾ ਘਰ

ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਜੋ ਵੀ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਅਤੇ ਤੇਜ਼ ਗਤੀ ਨੈੱਟਵਰਕ ਦੀ
ਜਾਨ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਫਾਇਬਰ ਓਪਟੈਕਸ(Fiber Optics),
ਰੇਸ਼ਿਆਂ 'ਚ ਰੋਸ਼ਨੀ, ਰੇਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦਾ ਵਿਗਿਆਨ।
ਤਕਨੀਕੀ ਗਿਆਨ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਇਹ ਕੀ
ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਮੁੱਢਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਅੱਜ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤੇ ਸੰਚਾਰ
ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਆਧਾਰ ਹੀ ਫਾਇਬਰ ਓਪਟੈਕਸ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਰਹਿੰਦੇ
ਸੰਚਾਰ ਦਾ ਇਹ ਬਣ ਜਾਵੇਗਾ।
ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਈ ਪ੍ਰੀਭਾਸ਼ਾ ਹੋਈ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਦੀ, ਹੁਣ ਗੱਲ
ਉਹ ਬੰਦੇ ਦੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਹੈ
ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ (Narinder Singh Kapany), ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ,
ਸਰਦਾਰ, ਜੋ ਕਿ ਮੋਗੇ ਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ 1999 ਦੇ
ਫੋਰਟਿਊਨ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਨੇ "20 ਸਦੀ ਦੇ ਅਣਗੌਲੇ ਹੀਰੋ" ਵਿੱਚ ਛਪੀ,
ਉਹ 7 ਉਹਨਾਂ ਬੰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ






ਹੁਣ ਦੀ ਤਸਵੀਰ








1959 'ਚ ਲੈਬ ਵਿੱਚ ਕਂਮ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਦੀ ਤਸਵੀਰ










ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇਹਰਾਦੂਨ ਕਰਨ ਦੇ ਉਪਰੰਤ ਉਹ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਖੋਜਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਖੋਜਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ
1960 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਮਰੀਕੀ ਮੈਗਜ਼ੀਨ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਹ ਲਫ਼ਜ਼ (ਫਾਇਬਰ ਓਪਟੈਕਸ)
ਵਰਤਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਦਾ ਮਕਸਦ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਲਈ
ਸਿਸਟਮ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਨੂੰ ਮਗਰੋਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਰਤਿਆ
ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਨੋਬਲ ਇਨਾਮ ਜੇਤੂ ਬਣਿਆ, ਜਿਹਨਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਖੋਜ
ਅਧਾਰ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਅਣਗੌਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਜੋਂ ਰਹੇ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ
ਨੇ 20ਵੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਪਿਆ।

ਖ਼ੈਰ ਮੇਰੇ ਵਲੋਂ ਇਹ ਬੰਦੇ ਦੀ ਮੇਹਨਤ ਅਤੇ ਲਗਨ ਅਤੇ ਉਹ ਇਰਾਦੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ,
ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਣਗੌਲੇ ਰਹਿਣ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਮਲਾਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।

ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ ਵੇਖੋ
ਇੰਟਰਵਿਊ